Skala zbrodni, metodologia zabijania, formy fałszowania faktów; w końcu historia odkłamywania sytuuje te tragiczne wydarzenia jako bezprecedensowe w historii współczesnego Świata.
Obiekt muzealny, który ma to współczesnemu widzowi przybliżyć musi odnieść się do dwóch sfer ludzkiej percepcji: do intelektu i emocji. Zasadniczą metodą przyjętą jako zasada jest rozplanowanie ekspozycji w taki sposób by łączyć obie sfery budując uniwersalny przekaz.
Aby uniknąć sztampowego podejścia do ekspozycji muzealnej projekt zakłada wzmocnienie działania bodźców audio-wizualnych o temperaturę. Chłód panujący w przestrzeniach związanych z emocjami ma być czynnikiem „podprogowo” wzmacniającym ich działanie.
Celem projektu jest więc, zaprojektowanie przestrzeni ekspozycyjnej tak, aby nie tracąc edukacyjnego charakteru wpływać bezpośrednio na emocje zwiedzających. Tylko taka ekspozycja stać się może funkcją zbiorowej pamięci.
I to nie tylko dla Polaków. Odkłamana historia tak perfidnego ludobójstwa, stać się może uniwersalnym doświadczeniem dopełniającym obraz potworności XX wieku.
Ku przestrodze dla współczesnych i przyszłych pokoleń.
Istotnym elementem ekspozycji jest tzw. świadek.
W nomenklaturze konserwatorskiej określenie to odnosi się do autentycznego fragmentu np. muru pozostawionego w strukturze później datowanej części budowli. Jako element chronologicznie wcześniejszy, stanowi świadectwo historii miejsca.
Zasada „zaświadczania o autentyczności” leży u podstaw idei wykorzystanej w koncepcji ekspozycyjnej muzeum.
Wszelkie materiały multimedialne z wystawy, zapisane będą na serwerach i zarządzane centralnie.
Mogą być też dostępne w sali multimedialnej (III kondygnacja – drugi etap inwestycji) gdzie po zwiedzaniu zasadniczej części wystawy można będzie oddać się szczegółowej analizie dowolnego fragmentu historii.
Zainteresował Was ten projekt? Zapraszamy do innych podobnych galerii poniżej.
